Քոչարի - հայկական ժողովրդական զանգվածային պար է [1] [2] [3]: Բաղկացած է չափավոր և արագ մասերից: Երաժշտական չափսեր 2/4, 4/4, 8/4: Ռիթմը առաձգական է, իմպուլսիվ, հաճախակի սինկոպով: Ուղեկցվում է զուռնա և դհոլ նվագելով; մեղեդու և հարվածային նվագակցության համադրությունը ստեղծում է պոլիտրիմիկ ազդեցություն: Քոչարին հայտնվել է պարզունակ կոմունալ համակարգում, կապված է կենդանիների պաշտամունքի հետ [4]: Այն տարածված է ամբողջ Հայաստանում, այլ անուններ են մկների խիր, ապարանի քոչարի, մարտունու քոչարի և այլն: Քոչարին ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ոչ նյութական մշակութային ժառանգության ցուցակում
Էջմիածին – Պարն ունի երեք մաս․ առաջին մասը ետ ու առաջ է, երկրորդը՝ աջ ու հավասար, երրորդը՝ տեղում։ Մեղեդին նույնպես կարելի է տարանջատել երեք մասի, որը նաև համընկնում է պարաքայլերի հետ։ Պարում են խառը, ձեռքերը ափ-ափի, արմունկները՝ դեպի վեր ծալած, դաստակները՝ գլխի, իսկ արմունկները՝ կրծքի մակարդակին։ Պարի տեմպը միջին արագության է, ռիթմը՝ հավասարաչափ։